Componist Francis Poulenc absorbeerde de meest uiteenlopende muziekstijlen en creëerde zijn eigen muzikale universum, dat steeds boeit, verrast en raakt. En nooit vrijblijvend, zoals in Les animaux modèles waarmee hij kritiek leverde op de nazi’s, of in zijn Pianoconcerto dat de banden tussen de VS en thuisstad Parijs moest aanhalen.

Poulenc werd bij het grote publiek bekend om zijn overvloed aan meesterlijk eenvoudige en uiterst humoristische deuntjes, ‘geen intellectueel gedoe’ maar wel muziek om de mensen blij te maken. Toch is het zijn andere kant, zijn diepe geloof en spiritualiteit, die hem inspireerden tot enkele van zijn grootste meesterwerken. Zijn Stabat Mater is een eerbetoon aan een overleden vriend, emotioneel geladen en overweldigend. Met toch hier en daar een glimp van hoop en humor, of zoals hij het zelf omschreef : ‘een requiem zonder wanhoop’.

Francis Poulenc Les animaux modèles, op. 111

Francis Poulenc Concerto pour piano

Francis Poulenc Stabat Mater