Bruckners symfonieën zijn monumentale kathedralen. Behalve dan zijn Zesde: “Deze lijkt meer een kapel – intiem en doorzichtig, staande in een open, zonnige plek van een fier woud,” aldus een recensent. Zelf noemde Bruckner deze symfonie zijn meest brutale, met een finale die het goed samenvat: heroïsche thema’s, contemplatieve momenten en een triomfantelijk slot. Een werk dat niet luid schreeuwt om aandacht, maar zijn grootsheid onthult aan wie zich ervoor openstelt.