U mag gerust jaloers op mij zijn. Stikjaloers! Ik mocht aanwezig zijn op de allereerste repetitie van La Veuve Joyeuse…
Lees hier deel 4 van mijn wonderlijke namiddag - geniet ervan!


Lieven Debrauwer.

Emotionele herinneringen

Ik hou mijn hart vast voor het “Lippen Schweigen”-duet. Drie jaar geleden draaiden we dit als één van de ‘verzoeknummers’ van mijn moeder voor haar begrafenis. Het was vreemd om de soundtrack van mijn eigen moeders rouwdienst te regisseren. De pastoor vond het muziekstuk toch wel wat te lang voor het moment waarop de kist de kerk wordt binnengereden. Dus kortte ik het in door de dialoog-intro weg te laten. Met dezelfde precisie waarmee Franz Léhar zijn werk blijkt geschreven te hebben, zo deinde het orkest van de CD-opname perfect getimed uit wanneer de kist aan het altaar stond. Mijn connotaties bij deze nochtans vrolijke en ‘lustige’ operette zijn daardoor soms wat emotioneler geworden.

Het verhaal dat acteur François Pirette bij deze muziek heeft, is dan wel een veel leukere anekdote. Als jong en beginnend acteur was hij fan van het werk van Frans humorist Thierry Le Luron. Op zijn verlanglijstje stond toen een vinyl plaat met diens werk als imitator. De ouders van François Pirette (eigenlijk artiestennaam voor Thierry Van Cauberg) hadden echter het verkeerd begrepen, en kochten géén humor-elpee maar net die éne operette-33 toeren-plaat die Le Luron had opgenomen! Zo kwam de Belgische acteur ook via zijn ouders, weliswaar per ongeluk, in contact met Léhars operette.

Chez Maxim’s

Wanneer graaf Danillo naar Chez Maxim’s gaat, vergezel ik hem meteen. Tien jaar geleden kwam ik voor het eerst in dit Parijse restaurant in de Rue Royale, vlakbij de Place de la Concorde. Eerst dineerde ik verkeerdelijk in de Résidence de Maxim’s, waar ik een avond lang het verder lege restaurant deelde met… Pierre Cardin, die nu eigenaar is van dit legendarische restaurant. Regisseur Vincente Minnelli draaide er ooit scène voor de musical Gigi met Leslie Caron en Maurice Chevalier. Goed voor negen oscars! Ook Woody Allen nam er een scène op voor Midnight in Paris. Sinds kort heb ik er een jaarlijks rendez-vous met mijn Amerikaanse vriendin Debbie Sternbach. De sfeer is er magisch en het decor heerlijk en authentiek Art Nouveau! Voor de gelegenheid noemen we elkaar dan steevast Gigi en Gaston (naar de hoofdpersonages uit de musical uit 1958). Op het menu staat trouwens ook ‘crêpe Veuve Joyeuse’ als dessert! Een heerlijk geflambeerde pannenkoek…

Verrassing

Wat voor zoete heerlijkheid deze Veuve Joyeuse zal zijn, dat is me nog een raadsel. Veel willen Niquet en Pirette niet verklappen. Het verrassingseffect zal des te groter zijn. Dat er ook vlammen en vuur uit deze Veuve Joyeuse zullen komen, voel ik nu al. Solisten waren er niet op de eerste (orkest) repetitie… die staan ook niet op de affiche en die zullen er blijkbaar ook niet zijn. Wie zingt dan de partijen van Hanna, Popov en Valencienne, vroeg ik me af? Er is natuurlijk wel het Vlaams Radio Koor… dat (naar oude traditie) ditmaal voor en niet achter het orkest zal staan (wat nu wel gebruikelijk is met concerten en concertante voorstellingen). Hervé Niquet en zijn regisseur François Pirette verklapten me wel al dat ze het anders statische koor zullen laten ‘bewegen’. Een koor dat gespannen in zijn tekstboek staat te kijken, daar houdt Niquet niet van. “Ils regardent trop leur zizi!”. grapt hij. Ik weet ook een beetje uit ervaring (èn geloof hem) wanneer hij zegt dat sommige koorleden (of acteurs) panikeren wanneer ze hun partituur (of libretto) moeten laten liggen. Maar een goed regisseur kan véél bekomen van zijn ‘spelers’. Meer dan ze soms zelfs verwachten of vermoeden. Dat heb ik ook al mogen ondervinden. Zet daar nog eens een gedreven en aanstekelijk enthousiaste dirigent bij en misschien leidt dat wel tot de lustigste weduwe ooit?

Ik verlaat Studio 4 al neuriënd en ik ben de enige niet. De muzikanten van het Brussels Philharmonic die ik tegenkom doen stiekem hetzelfde, ook al kozen ze soms voor een andere Lustige Witwe-melodie. Léhar draait zich in mijn fantasie even in zijn graf en glimlacht. “Ik ben stiekem onsterfelijk!” denkt hij vast. Kon hij dat ook nog maar eens op muziek zetten… Als het Brussels Philharmonic het uitvoert wil ik weer op de eerste rij zitten!

Info concert