Op 7 mei 1824, iets meer dan tweehonderd jaar geleden, ontdekte het Weense publiek vol ontzag en enthousiasme Beethovens negende en laatste symfonie. De partituur zette alle normen van het genre op hun kop, niet alleen vanwege de omvang, maar ook omdat Beethoven solostemmen en een koor aan het klassieke orkest toevoegde.

Bovendien was Beethoven ervan overtuigd dat muziek voor verandering en revolutie kon zorgen. Het bewijs daarvan? Zijn Negende Symfonie, een synthese van zijn genie en zijn visie op het leven die het idee van menselijke solidariteit en universele broederschap vertaalt in een muzikaal meesterwerk.