De muziek van Julia Wolfe kruipt onder je huid en laat je niet meer los. Tegelijk componist en verhalenverteller – schrijft ze muziek die rauw, ritmisch, en sociaal scherp tegelijk is. Ze verweeft folk, klassiek en rock tot één pulserende taal en deinst niet terug voor experiment of uitgesproken maatschappelijke statements. Als mede-oprichter van het legendarische Bang on a Can-collectief schopte ze de concertwereld een nieuwe richting uit en maakte ze van experiment de norm.

Nieuwsgierig geworden? Dit is Julia Wolfe in een notendop.

Amerikaanse roots

Amerikaanse componist, geboren in Philadelphia (1958); woont en werkt in New York. Opgegroeid in een muzikaal maar niet klassiek gezin: ze was als kind al gefascineerd door folk en Amerikaanse “working songs”.

Bang on a can

Mede-oprichtster en artistiek directeur van Bang on a Can, samen met David Lang en Michael Gordon.

Pulitzer Prize

Pulitzer Prize for Music 2015 voor Anthracite Fields, haar monumentale werk over de geschiedenis van de Amerikaanse mijnwerkers.

Don't judge a book by its colour

Ze studeerde bij o.a. de Nederlandse componist Louis Andriessen, die ooit opmerkte dat ze er dan wel rustig en beleefd uitziet, maar dat haar muziek “de scherpste en meest agressieve” is van ze allemaal.

'athletic music'

Haar muziek vraagt vaak intense fysieke inzet: ze duwt performers naar de grens van uithoudingsvermogen. Ze werkt graag met extreme tempi en noemt sommige passages 'athletic music'.

Sociaal scherp

Ze staat bekend om haar maatschappelijke engagement: ze schrijft grote werken over arbeid, vrouwenrechten, migratie en historische verhalen (Anthracite Fields, Her Story, Steel Hammer, Fire in my mouth, …).

Fun fact

Voor Fire in my mouth zocht Wolfe in het Garment District naar de perfect klinkende schaar. Het vrouwenkoor gebruikt die tijdens het concert zowel attribuut als percussie-instrument, terwijl het orkest met extended techniques de geluiden van naaimachines en vuur oproept.

Info concert